Profesjonalna Charakteryzacja Twarzy i Ciała do Filmu Teatru Reklamy, na Halloween Andrzejki Mikołajki Sylwestra Walentynki

Co to jest charakteryzacja?

Termin CHARAKTERYZACJA, inaczej niż w przypadku makijażu upiększającego, przede wszystkim wiąże się z nadawaniem twarzy i sylwetce danego człowieka innych cech tj. wiek, w tym odmładzanie, postarzanie, zniekształcenia oraz specjalnych cech zewnętrznych – blizny, rany, skaleczenia (charakteryzacja blizny, rany).

Do takich metamorfoz służą przede wszystkim specjalne akcesoria tj. szminki, peruki, sztuczne zarosty, które zmieniają fizjonomię ludzką.

Charakteryzacja może być uzupełniona sylikonowymi protezami w tym sztucznym nosem, łysiną, maską, sztuczną blizną, protezą zębową i innymi.

Często też taka metamorfoza, czyli zmiana wyglądu twarzy i głowy, obejmuje także transformację całej sylwetki, a efekty specjalne dodawane są również do skóry rąk, nóg. Dopełnieniem staje się odpowiednio stworzony kostium.

Takie efekty zazwyczaj przeprowadzają wyłącznie osoby posiadające wiedzę w tym zakresie, a osoby prywatne czy aktor rzadko, kiedy charakteryzuje się sam w garderobie, chyba, że ma do pomocy charakteryzatora, czyli specjalistę pomagającego osiągnąć pożądany wygląd

Warto dodać, że w charakteryzacji wykorzystuje się przede wszystkim środki służące do makijażu twarzy, czyli tzw. farby do bodypaintingu.

Takie farby są dostosowane również do całego ciała, umożliwiając np. zmianę kolorytu skóry (np. do roli ciemnoskórego Otella). Używa się ich też do charakteryzacji rąk i stóp w tym „odmłodzenia” czy do „postarzenia” wyglądu skóry w tym zaznaczenia podeszłego wieku.

Używane do tych celów farby są najwyższej jakości, produkowane specjalnie tak, by zapewnić najlepszy efekt. Choć często te najlepsze, są dość drogie, posiadają wszystkie potrzebne atesty, są hipoalergiczne i bez problemu zmywają się zmywaczem, czy wiele z nich nawet wodą z mydłem. Ponadto nie zatykają skóry, nie wysuszają jej, a odpowiednio zabezpieczone utrwalaczami charakteryzatorskimi, nie „spływają” ze skóry, utrzymując się na ciele wiele godzin.

Profesjonalna charakteryzacja

Dawniej do tego typu makijażu ciała stosowano blansz i róż rozpuszczane w wodzie lub w tłuszczu oraz palony korek lub sadzę (do robienia tzw. kresek czy podkreślania brwi) oraz szminki teatralne (np. od 1873 firmy Leithner), a także puder z talku.

Obecnie do zabezpieczenia takiego make-up szeroko korzysta się z popularnych i powszechnie dostępnych kosmetyków znanych firm. Prym wiodą kosmetyki amerykańskie, jak również niemieckie.

Trzeba dodać, że dopełnieniem czy częścią charakteryzacji jest fryzura / peruka. Profesjonalny perukarz lub charakteryzator z włosów naturalnych lub sztucznych (peruka) potrafi wyczarować prawdziwe cuda i np. stworzyć na głowie prawdziwe fryzjerskie dzieło sztuki z doczepami, konstrukcjami i odpięciami.

W charakteryzacji stosowane elementy sztuczne, przykleja się specjalnymi klejami do ciała. Takim klejem można przytwierdzić do ciała wszystko min: elementy na twarz tj. wąsy, zarosty, brwi, łysiny (niegdyś z safianowej skórki, dzisiaj głównie z lateksu), podbródki, nosy, na ciało znamiona, pieprzyki, brodawki, a nawet rogi czy dodatkowe kończyny.

Charakteryzacja twarzy i ciała

Charakteryzacja nie ogranicza się tylko do zmiany samego ciała poprzez przyklejanie atrap, nakładanie makijażu.

Ważnym jej elementem jest często zmiana sylwetki czyli np. pogrubianie ciała przez tzw. kaszerunek (sztuczne watowane brzuchy, plecy lub barki), a także przyprawianie deformujących ją garbów lub protez. Bardzo popularne stają się też całe kostiumy z wypełnieniami z gąbki, deformujące sylwetkę, na które można nałożyć zwykle ubrania, maskując wypełniacz.

Pole możliwości w charakteryzacji jak w makijażu czy fryzjerstwie jest nieograniczone. Może być inspirowane wszystkim i być ściśle związane z epoką (np. charakteryzacja na małpoluda), kraju (metamorfoza w osobę innej rasy), konwencji teatralnej (np. stworzenie postaci diabła z „Mistrza i Małgorzaty”). Ostatnio popularne są charakteryzacje na Halloween – charakteryzacja na zoombie, na wampira, wampirzycę, na wilkołaka, na Jokera, jak również na staruszkę, na babcię.

Często obserwujemy w filmie czy w sztuce, że taka transformacja aktora, w połączeniu z wyobraźnią scenografa, może być ogromną np. w komedii dell’arte, teatrze barokowym, także w hinduskim Kathakali, czy w wyżej nadmienionym japońskim teatrze. W tym ostatnim charakteryzacja ciała i twarzy stanowi odrębny skomplikowany kod sceniczny, a każda użyta barwa ma ukryte znaczenie.

Charakteryzacja filmowa i teatralna

Metamorfoza związana z makijażem, jedynie w sztukach współczesnych ogranicza się na ogół do minimum, choć stosuje się ją jako środek w stylizacji groteskowej czy abstrakcyjnej np. w balecie. Dawniej przemyślaną i drobiazgową charakteryzację aktorów ceniono szczególnie w teatrze realistycznym i naturalistycznym. Wiązało się z niezwykle szybkim rozwojem aktorstwa charakterystycznego, w którym aktorzy mieli się identyfikować z kreowaną osobowością.

Podobnie jak w teatrze Kabuki, metamorfozy sceniczne miały na celu ukazanie poprzez odpowiedni wyraz makijażu takich cech postaci, jak temperament, skłonności, namiętności, inteligencji wynikającej z rysów twarzy i całej postaci. Czasem element charakteryzacji twarzy nie stanowił sam makijaż, ani nawet efekty FX, czyli doklejane elementy z lateksu czy silikonu, ale stworzona na specjalną okazję- maska. Nieraz przygotowanie takiej maski, czy to z lateksu, gipsu czy innego tworzywa, wymagało przed przedstawieniem kilkugodzinnej pracy malarsko-rzeźbiarskiej pracowni.

W polskim teatrze charakteryzatorzy bardzo chronili zarówno tajniki powstawania swojej charakteryzacji, jak też jej rezultat – zwłaszcza wykonaną maskę – by uzyskać efekt maksymalnego zaskoczenia widzów w chwili wejścia na scenę.

Ciekawostką jest, że sztukę transformacji scenicznej stosowali aktorzy od wielu pokoleń, których metamorfozy uzyskane za pomocą materiałów do charakteryzacji, przeszły do historii i legendy teatru. Legendami aktorskiej metamorfozy w tym zakresie stali się: Wincenty Rapacki, Ludwik Solski, Aleksander Zelwerowicz, Kazimierz Junosza-Stępowski, Tadeusz Łomnicki, Jan Świderski czy Zbigniew Zapasiewicz.

Sztukę charakteryzacji można wykorzystać do rożnych efektów potrzebnych w filmie, teatrze, reklamie, jak również na eventach czy prywatnych imprezach tematycznych np. w klimacie Halloween (tj. charakteryzacje na Halloween).

Przebrania z użyciem coraz bardziej rozbudowanej i efektownej charakteryzacji cieszą się ogromnym powodzeniem, nie tylko w samo święto duchów, ale też na całej masie imprez karnawałowych.