Face Painting, Malowanie twarzy, Malowanie buziek

Face painting podobnie jak bodypainting jest jedną z najstarszych sztuk, rozwijającą się równolegle jak inne „sztuki ozdobne” tj. rękodzieło, biżuteria ozdobna, haft. Śledząc historię ludzkości można uznać, że każde większe społeczeństwo, przeszłe lub teraźniejsze, ma własną historię malowania ciała.

W czasach dawnych Malowanie twarzy występowało głownie przy okazji odprawiania rożnego typu rytuałów i pełniło funkcję informacyjną. Dopiero ówcześnie malowanie twarzy przyjęło formę uniwersalną, czyli zarówno związaną z wierzeniami, jak i zwykłą sztukę upiększania.

W związku z tym. Że we wszystkich kulturach, rytuały zbiegają się z dużymi punktami zwrotnymi życia w odniesieniu do jednostki -narodziny, dojrzewanie, małżeństwo, śmierć, malowanie twarzy ograniczało się do prostych rysunków zdobiących twarz. Śledząc ówczesne malunki, zdawać by się mogło, ze pomijany był aspekt upiększający.

Najwięcej przykładów, gdzie sztuka malowania twarzy była powszechna niesie ze sobą historia takich krajów jak: Ameryka Północna i Południowa, Afryka, Australia, Nowa Zelandia, Polinezja, Papua Nowa Gwinea, Melanezja, Oceanii, Indie, Bliski Wschód, Chiny, Japonia, Tajlandia, Bułgaria, Kosowo.

Malowanie ciała gliną, czyli ochrą i innymi naturalnymi pigmentami tj. sadza czy sproszkowane minerały do tak ekstremalnych jak odchody słowików( Japonia – makijaż Gejszy), istniało w większości, a nawet wszystkich kulturach plemiennych.

Barwniki noszone na twarz i ciało np. podczas ceremonii, czyli starożytna forma ekspresji, jest nadal używana wśród wielu tubylczych ludzi na świecie min w krainach tj. Australia, Nowa Zelandia, wyspy Pacyfiku, części Afryki, Indii, Japonii i innych.